Üretilen enerjiye olan talep sürekli değişkendir ve bu da santrallerin genellikle kış aylarında en yüksek talep anında devreye girmesine ve yaz aylarında uzun süreli kesintilere uğramasına neden olur. Birçok farklı teknoloji kullanılmasına rağmen, gaz türbinleri, mikro gaz türbinleri ve buhar türbinleri, son 140 yıldır küresel olarak üretilen enerjinin en büyük kaynağıdır.

Yoğuşmalı, yoğuşmasız, tekrar ısıtmalı ve ekstraksiyonlu olmak üzere farklı türbin tipleri vardır, ancak temel çalışma prensibi aynıdır. Buhar türbinleri Rankine çevrimiyle çalışır. Bu termodinamik çevrimde, su yüksek basınca pompalanır ve ardından yüksek basınçlı buhar üretmek için ısıtılır. Yüksek basınçlı buhar daha sonra bir buhar türbini aracılığıyla genleştirilir ve burada buhar enerjisi, bir elektrik jeneratörünü çalıştıran mekanik güce dönüştürülür.

Basınçlı buhar genellikle kuru buhar olarak adlandırılır. Süper ısıtıcıya, duyulur ısı formunda ekstra enerji eklenir. Bu, buharın borularda veya türbin nozullarında yoğuşmasını önler. Bu sayede türbinlere yalnızca gaz halindeki buhar ulaşır. Bu da yoğuşmuş su damlacıklarının türbin kanatlarına çarpmasını önler. Ancak bir türbin kapatıldığında ve basınç düştüğünde, yoğuşma oluşma riski yüksektir. Sıvı su, çıkarılmadığı takdirde türbin kanatlarında ve gövdesinde korozyona neden olabilir.

Santraller bakım veya jeneratör kapasitesinin fazla olması nedeniyle devre dışı bırakıldığında, kondensat giderimi dikkate alınması gereken önemli bir husustur. Hem buhar tarafına hem de jeneratör sargılarına kuru hava üflemek için nem alıcılar takılabilir. Bu, nitrojenle temizlemeden daha ucuz ve daha güvenlidir ve korozyon önleyicilerle ıslak kaplama veya gres içinde korumadan çok daha etkilidir. "Kuru hava kaplaması" çok basittir ve santral haftalar yerine birkaç saat içinde tekrar devreye girebilir.